رمضان ماه ضیافت الهی
اگر وجود خود را به زمينى تشبيه كنيم، تهذيب نفس و اخلاق، همچون زدودن علفهاى هرزه و شاخ و برگهاى آفت گرفته از مزرعه و باغ زندگى است. آراستگى به كمالات معنوى نيز، مثل شكفتن غنچه و به برگ و بار نشستن آن است. دريغ از غنچهاى كه نشكفته پرپر شود، و... شاخهاى كه به بار ننشسته، بشكند! گاهى موعظه و حكمت، بذر اين «مزرعه وجود» است، گاهى تنبه و بيدارى، زمينه ساز شكفتن «گل كمال» است، گاهى قرار گرفتن در مدار يك روح قوى و جاذبه عرفانى، انسان را بالا مىكشد و از خاك به افلاك مى برد. گاهى هم، مجلس و محفل با شور و حالى، فطرت را گرم و روشن و شكوفا مىسازد و انس با خدا را فراهم مى...
نویسنده :
لیلا
13:56