شبهای قدر

شب قدر، فصل نزول انوار رحمانی بر بوستان جانهای روحانی است.

. . .

. . .

شب قدر، آبستن سپیده فلاح و رستگاری انسانهای دل سپرده به مهر مهربانترین مهربانان است.
. . .

شب قدر، شب حضور روح و ملایک در محضر امام زمان (عج) است.
. . .
شب قدر، شبی است که در عرصه آن انسان، ره صد ساله را یک شبه طی می کند.

. . .
شب قدر، حاوی نهر نوری است که در زلال پر برکت آن جان مؤمنان از گناه تطهیر می شود.
. . .
شب قدر، طلایه دار فلاح و رستگاری عارفان عاشق و عاشقان بیدل در بین شبهای سال است.
. . .
شب قدر، آوای ایمان را در گوش جان مؤمنان به غیب نجوا می کند.
. . .
شب قدر، شب شناخت قدر خویش است!
. . .
شب قدر شبی است که باید شکواییه هجران را درنوردید و به امید وصل و دیدار، بیدار نشست و از جام طهور «سلام» تا مطلع «فجر» سرمست بود.
. . .
شبی که باید در عاشقی ثابت‌قدم بود. در طلب کوشید و بیدار ماند و دیدار جست و احیا گرفت و به نیایش پرداخت و کار خیر کرد و صالحات به جا آورد و به نیازمندان رسید و دانایی طلبید و به دانش‌آموزی پرداخت.
. . .
شب قدر، شبی که باید به یاد روی محبوب عزیز، آن یار پنهان رخسار، با دردمندی‌های عاشقانه نالید و دیدار او را از خدای طلبید.